>
Ρώμη
Σημερινό ρεπορτάζ της βρετανικής εφημερίδας «Guardian» υποστηρίζει ότι οι ναυτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ άφησαν 63 μετανάστες από τη Λιβύη, ανάμεσά τους γυναίκες και παιδιά, να πεθάνουν από δίψα και πείνα, μέσα στο σκάφος τους, που έπλεε μεταξύ της Λιβύης και του ιταλικού νησιού Λαμπεντούζα.
Το πλοίο απέπλευσε από την Τρίπολη στις 25 Μαρτίου με 47 Αιθίοπες, επτά Νιγηριανούς, επτά υπηκόους της Ερυθραίας, έξι Γκανέζους και πέντε Σουδανούς μετανάστες. Είκοσι ήταν γυναίκες και δύο μικρά παιδιά, ένα εκ των οποίων ήταν μόλις ενός έτους. Ο πλοίαρχος του σκάφους είχε στόχο να φθάσει στην ιταλική νήσο Λαμπεντούζα, 180 μίλια βορειοδυτικά της Λιβύης, αλλά έπειτα από 18 ώρες στη θάλασσα το μικρό σκάφος άρχισε να χάνει καύσιμα.
Οι μετανάστες χρησιμοποίησαν το δορυφορικό τηλέφωνο του σκάφους για να καλέσουν για βοήθεια και σύντομα ένα στρατιωτικό ελικόπτερο εμφανίστηκε επάνω από τη βάρκα. Οι πιλότοι έριξαν μπουκάλια νερού και πακέτα μπισκότων κάνοντας νόημα στους επιβάτες ότι θα πρέπει να κρατήσουν τη θέση τους έως ότου ένα πλοίο διάσωσης έρθει για βοήθεια, κάτι που δεν συνέβη ποτέ.
Στις 27 Μαρτίου, το πλοίο άρχισε να παρασύρεται, ακυβέρνητο και χωρίς καύσιμα, από τα θαλάσσια ρεύματα. Στις 29 ή 30 Μαρτίου, το πλοίο βρέθηκε να παραπλέει πολύ κοντά σε ένα αεροπλανοφόρο του ΝΑΤΟ. Ομως το αεροπλανοφόρο, πιθανότατα το γαλλικό «Σαρλ Ντε Γκωλ», δεν έδωσε καμία απολύτως σημασία στις εκκλήσεις των προσφύγων για διάσωση, γεγονός που αρνούνται οι Γάλλοι αξιωματούχοι του Ναυτικού.
Για 14 ημέρες το σκάφος έπλεε στη Μεσόγειο και σύμφωνα με τη μαρτυρία ενός από τους μετανάστες, του Αμπού Κουρκ, «κάθε πρωί πετούσαμε πτώματα στη θάλασσα. Φυλάξαμε ένα μπουκάλι νερό για τα δύο μωρά που είχαμε. Σε κάποιο σημείο, έπειτα από μερικές ημέρες, όμως πέθαναν κι αυτά, αφού ήταν βρέφη και δεν είχαν δυνάμεις. Εγώ επέζησα γιατί έπινα τα ούρα μου και τρεφόμουν με την οδοντόκρεμά μου», συνεχίζει τη συγκλονιστική του αφήγηση ο κ. Κουρκ.
Στις 10 Απριλίου το σκάφος ξεβράστηκε σε μια παραλία της Λιβύης στην πόλη Ζλίταν. Από τους 72 επιβαίνοντες, μόνο οι 9 κατάφεραν να επιστρέψουν ζωντανοί, αν και αποκαμωμένοι, στο ίδιο μέρος απ’ όπου είχαν ξεκινήσει την οδύσσειά τους.
Το Διεθνές Ναυτικό Δίκαιο υποχρεώνει όλα τα πλοία, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών, να ανταποκρίνονται στις κλήσεις κινδύνου προσφύγων και μεταναστών. Η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ ζήτησε να διενεργηθεί άμεσα έρευνα για το συμβάν. «Η Μεσόγειος δεν μπορεί και δεν θα γίνει άγρια δύση», δήλωσε η εκπρόσωπος της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, Λάουρα Μπολντρίνι, προσθέτοντας πως «όσοι αρνήθηκαν να διασώσουν ανθρώπους στη θάλασσα δεν μπορούν να παραμείνουν ατιμώρητοι».
Ωστόσο, εκπρόσωπος του ΝΑΤΟ δήλωσε ότι δεν έχει καταγραφεί κανένα σήμα κινδύνου από το σκάφος και δεν υπάρχουν στοιχεία για το περιστατικό.
Το Βήμα
ΣΤΥΛΙΔΑ Η ΠΟΛΗ ΜΟΥ * STYLIDA NEWS 